Kiretaż – otwarty i zamknięty

Kiretaż, zarówno otwarty, jak i zamknięty powszechnie stosuje się w stomatologii, zwłaszcza w leczeniu chorób przyzębia. Termin „kiretaż” odnosi się do mechanicznego oczyszczenia powierzchni korzenia zębów i kieszeni przyzębnych. Ponadto, do eliminacji złogów bakteryjnych, kamienia nazębnego i zainfekowanej tkanki. To działanie ma na celu zahamowanie procesu zapalnego, który prowadzi do niszczenia struktur podtrzymujących ząb. Wybór metody zależy od stopnia zaawansowania choroby oraz stanu pacjenta.

Przeczytaj również: Uśmiech dziąsłowy – korekta dzięki stomatologii i medycynie estetycznej

Kiretaż zamknięty – zrozumienie

Kiretaż zamknięty jest procedurą stosowaną głównie w mniej zaawansowanych stadiach chorób przyzębia, gdzie głębokość kieszeni przyzębnych wynosi zwykle od 3 do 5 mm. W tej metodzie stomatolog Szczecin pracuje „na ślepo”, bez odsłaniania korzenia zęba. W praktyce to oznacza, że wszystkie działania wykonuje się wewnątrz kieszeni przyzębnych. Celem kiretażu zamkniętego jest usunięcie kamienia poddziąsłowego, biofilmu bakteryjnego oraz zainfekowanej cementu korzeniowego.

Podczas kiretażu zamkniętego używa się specjalistycznych narzędzi, takich jak kirety Graceya, które mają precyzyjnie wyprofilowane końcówki umożliwiające delikatne, ale efektywne oczyszczanie powierzchni korzenia zęba. Dodatkowo, stosuje się skaling ultradźwiękowy, który pozwala na dokładne usunięcie osadów z trudno dostępnych miejsc. Procedura ta nie wymaga nacięcia dziąsła, więc jest mniej inwazyjna i bardziej komfortowa dla pacjenta. Czasami jednak konieczne jest zastosowanie znieczulenia miejscowego, zwłaszcza jeśli pacjent odczuwa dyskomfort lub jeśli występuje większa głębokość kieszeni przyzębnych.

Efektem kiretażu zamkniętego jest redukcja głębokości kieszeni przyzębnych. W wyniku tej procedury dochodzi również do regeneracji tkanek miękkich, a to pomaga w stabilizacji zębów i poprawia estetykę dziąseł.

Kiretaż otwarty – alternatywa

Kiretaż otwarty to bardziej zaawansowana procedura chirurgiczna, stosowana w przypadku głębokich kieszeni przyzębnych, gdzie tradycyjne metody oczyszczania mogą okazać się nieskuteczne. W przeciwieństwie do kiretażu zamkniętego, procedura ta wymaga chirurgicznego nacięcia dziąsła. To umożliwia bezpośredni dostęp do powierzchni korzenia zęba oraz głębokich kieszeni przyzębnych.

Proces ten rozpoczyna się od dokładnej diagnozy, podczas której ocenia się głębokość kieszeni, stopień utraty kości oraz ogólny stan zdrowia jamy ustnej pacjenta. Następnie, pod wpływem znieczulenia miejscowego, stomatolog wykonuje niewielkie nacięcie dziąsła. To pozwala na jego odchylenie i pełny wgląd w struktury korzenia oraz kości. To otwarcie umożliwia precyzyjne usunięcie zainfekowanych tkanek, kamienia oraz biofilmu bakteryjnego z powierzchni korzenia zęba.

Podczas kiretażu otwartego istotne jest także wygładzenie powierzchni korzenia (root planing),aby zredukować adhezję bakterii i zapobiegać ponownemu osadzaniu się kamienia. Dodatkowo, jeśli w trakcie zabiegu zostanie zauważona znaczna utrata kości, możliwe jest zastosowanie materiałów regeneracyjnych, takich jak przeszczepy kostne czy substytuty kości.

Po zakończeniu kiretażu otwartego dziąsło ponownie przytwierdza się do zęba za pomocą szwów. Dzięki temu możliwe jest jego gojenie i zmniejsza się ryzyko powstania nowych kieszeni przyzębnych. Okres rekonwalescencji po tej procedurze jest zazwyczaj dłuższy niż po kiretażu zamkniętym. Ponadto, pacjent może odczuwać dyskomfort oraz obrzęk, które jednak ustępują po kilku dniach.

Znaczenie kiretażu w kompleksowym leczeniu periodontologicznym

Kiretaż, zarówno otwarty, jak i zamknięty, stanowi kluczowy element w kompleksowym leczeniu chorób przyzębia. Procedury te pozwalają na skuteczne zahamowanie postępu choroby, przywrócenie zdrowia dziąseł oraz stabilizację zębów. Właściwe rozpoznanie stanu pacjenta i dobór odpowiedniej metody kiretażu są kluczowe dla uzyskania optymalnych rezultatów terapeutycznych.

Podsumowując, kiretaż jest jednym z najważniejszych zabiegów w leczeniu chorób przyzębia, który może znacząco poprawić stan zdrowia jamy ustnej pacjentów oraz zapobiec poważniejszym konsekwencjom, takim jak utrata zębów. Niezależnie od wybranej metody, kluczem do sukcesu jest precyzja, doświadczenie lekarza oraz ścisła współpraca pacjenta w procesie leczenia i rekonwalescencji.