Periimplantitis, czyli zapalenia wokół implantu

Implanty zębowe Wrocław to jedna z najbardziej skutecznych i długotrwałych metod odbudowy braków w uzębieniu. Ich trwałość zależy jednak nie tylko od jakości zastosowanych materiałów i doświadczenia chirurga, ale także od prawidłowej higieny jamy ustnej oraz zdrowia tkanek otaczających implant. Jednym z najpoważniejszych powikłań, które mogą zagrozić stabilności wszczepu, jest periimplantitis, czyli zapalenie tkanek okołowszczepowych. To schorzenie wymaga szybkiej diagnozy i skutecznego leczenia, aby uniknąć utraty implantu.

Przeczytaj również: Od czego zależy gojenie po implantacji zębów?

Czym jest periimplantitis?

Periimplantitis to przewlekły stan zapalny obejmujący dziąsło, kość oraz inne struktury utrzymujące implant w kości szczęki lub żuchwy. Proces zapalny prowadzi do postępującej utraty kości wokół wszczepu. W skrajnych przypadkach kończy się to jego utratą. W literaturze wyróżnia się także mucositis, czyli zapalenie ograniczone wyłącznie do tkanek miękkich, bez uszkodzenia kości. Jest to stan odwracalny, który nieleczony może przejść w periimplantitis.

Przyczyny periimplantitis

Najczęściej schorzenie wynika z infekcji bakteryjnej, rozwijającej się w wyniku gromadzenia się płytki nazębnej i kamienia w okolicy implantu. Jednak to nie jedyny czynnik ryzyka – problem może być efektem sumy różnych okoliczności:

• niewystarczająca higiena jamy ustnej po implantacji,
• wcześniejsze choroby przyzębia (np. paradontoza),
• nadmierne obciążenie implantu niewłaściwie zaprojektowaną koroną lub mostem,
• niedokładne osadzenie implantu lub problemy z jego integracją z kością,
• palenie tytoniu,
• choroby ogólnoustrojowe (np. cukrzyca, osteoporoza),
• niewłaściwe dopasowanie elementów protetycznych, powodujące mikroszczeliny i retencję bakterii.

Objawy periimplantitis

Początkowe stadium choroby może przebiegać bez wyraźnych dolegliwości bólowych, dlatego pacjenci często zgłaszają się do lekarza dopiero w zaawansowanej fazie. Objawy obejmują zaczerwienienie i obrzęk dziąsła, krwawienie podczas szczotkowania, a także odsłanianie się powierzchni implantu w miarę zaniku kości. W zaawansowanej postaci może pojawić się ropna wydzielina, ból i ruchomość implantu.

Leczenie periimplantitis

Terapia musi być dostosowana do stopnia zaawansowania choroby. W początkowej fazie możliwe jest zahamowanie procesu zapalnego poprzez profesjonalne oczyszczenie powierzchni implantu i tkanek miękkich oraz wprowadzenie intensywnej higieny domowej. W bardziej zaawansowanych przypadkach konieczne może być leczenie chirurgiczne, w tym zabiegi regeneracyjne odbudowujące utraconą kość.

Metody leczenia periimplantitis:

• mechaniczne oczyszczanie powierzchni implantu (narzędzia tytanowe, ultradźwięki, piaskowanie specjalnymi proszkami),
• dezynfekcja chemiczna (np. roztwory chlorheksydyny),
• terapia laserowa lub fotodynamiczna,
• zabiegi chirurgiczne odsłaniające i oczyszczające powierzchnię implantu,
• regeneracja kości materiałami kościozastępczymi i membranami,
• modyfikacja uzupełnienia protetycznego w celu poprawy warunków higieny.

Podsumowanie

Periimplantitis to poważne zagrożenie dla trwałości implantów zębowych. Wczesne wykrycie i właściwe leczenie mogą uratować wszczep i przywrócić zdrowie tkanek. Ważna jest profilaktyka – prawidłowa higiena, kontrole u dentysty oraz szybka reakcja na pierwsze niepokojące objawy. Dzięki temu implant może służyć pacjentowi przez wiele lat, zachowując pełną funkcjonalność i estetykę.