Oddychanie przez usta a postawa ciała – konsekwencje i terapia interdyscyplinarna

Oddychanie przez usta – jego skutki wykraczają daleko poza jamę ustną. Nawyki te prowadzą do przewlekłego obniżenia języka, przesunięcia żuchwy do tyłu oraz zwiększonego napięcia mięśni szyi i barków. W efekcie powstają zaburzenia w zgryzie, przeciążenia stawu skroniowo-żuchwowego (SSŻ) i wady posturalne, które mogą negatywnie wpływać na zdrowie pacjenta przez całe życie. Skuteczne leczenie wymaga współpracy ortodonty i fizjoterapeuty stomatologicznego, którzy łączą korekcję strukturalną z terapią funkcjonalną.

Przeczytaj również: Implanty jednofazowe – szybka alternatywa dla klasyki

Oddychanie przez usta i jego konsekwencje w obrębie układu stomatognatycznego

Z punktu widzenia ortodoncji oddychanie przez usta może skutkować wąskim podniebieniem, zgryzem otwartym, krzyżowym lub głębokim, a także asymetrią zwarciową. Długotrwałe przeciążenie mięśni żucia, mięśni szyi i barków prowadzi do napięć w całym łańcuchu mięśniowo-powięziowym. Pacjenci mogą doświadczać chronicznych bólów głowy, sztywności karku, wysunięcia głowy do przodu, a także asymetrii barków i łopatek.

Interdyscyplinarne podejście do leczenia

W leczeniu nawykowego oddychania przez usta najskuteczniejsze jest podejście interdyscyplinarne. Ortodonta Wrocław zajmuje się korektą zgryzu, ustawieniem żuchwy i okluzji oraz doborem odpowiednich aparatów ortodontycznych lub szyn stabilizujących. Fizjoterapeuta stomatologiczny koncentruje się natomiast na przywróceniu prawidłowej funkcji SSŻ i mięśni żucia poprzez terapię manualną, mobilizacje stawu, techniki powięziowe, neuromobilizację nerwu trójdzielnego. Ponadto, ćwiczenia reedukacyjne, które poprawiają tor oddechowy i aktywację języka. Dodatkowo prowadzi pracę posturalną, korekcję ustawienia głowy i barków oraz stabilizację mięśni szyi i obręczy barkowej.

Etapy terapii interdyscyplinarnej

W terapii oddychania ustami i jego konsekwencji stosuje się cztery główne etapy:

1. Diagnostyka funkcjonalna i ocena postawy – ortodonta ocenia zgryz, ustawienie żuchwy i kontakty zwarciowe. Z kolei fizjoterapeuta analizuje napięcia mięśniowe, zakres ruchu SSŻ oraz postawę ciała.
2. Terapia manualna i reedukacja oddechowa. Fizjoterapeuta stosuje mobilizacje stawu i rozluźnia mięśnie głębokie. Ponadto, uczy prawidłowego toru oddechowego i aktywacji języka. Natomiast ortodonta wspiera leczenie poprzez aparaty lub szyny stabilizujące żuchwę.
3. Korekta ortodontyczna – aparaty stałe lub nakładkowe Invisalign oraz szyny relaksacyjne przywracają prawidłową okluzję i zmniejszają przeciążenia SSŻ.
4. Utrwalenie efektów – kontynuacja ćwiczeń posturalnych, stabilizacji mięśniowej i prawidłowego toru oddechowego, aby zapewnić trwałe rezultaty terapii.

Konsekwencje braku terapii

Nieleczenie nawykowego oddychania ustami może prowadzić do trwałych zmian w zgryzie, przeciążenia stawów, chronicznych bólów mięśni szyi i barków oraz utrwalenia nieprawidłowej postawy ciała. Interdyscyplinarne podejście pozwala skutecznie przerwać ten cykl, przywracając równowagę w układzie stomatognatycznym i mięśniowo-szkieletowym.