Podnoszenie dna zatoki szczękowej – techniki i skuteczność

Podnoszenie dna zatoki szczękowej Poznań znane jest również jako sinus lift. To chirurgiczna procedura, która ma na celu zwiększenie ilości kości w szczęce. To jest niezbędne do umieszczenia implantów zębowych. Z powodu resorpcji kości po ekstrakcji zębów trzonowych i przedtrzonowych, a także z powodu naturalnego zaniku kości związanego z wiekiem, często brakuje odpowiedniej ilości tkanki kostnej, co uniemożliwia bezpieczne i stabilne umieszczenie implantów. Zabieg podnoszenia dna zatoki szczękowej jest skutecznym rozwiązaniem tego problemu.

Przeczytaj również: Endodoncja regeneracyjna – możliwości i przyszłość leczenia zębów martwych

Anatomia zatoki szczękowej

Zatoka szczękowa to para symetrycznych, powietrznych jam znajdujących się w trzonie szczęki. Ich dno znajduje się w bliskim sąsiedztwie korzeni zębów trzonowych i przedtrzonowych górnej szczęki. Kiedy zęby te są usuwane, przestrzeń wypełnia się powietrzem z zatoki, co prowadzi do obniżenia poziomu kości. Zabieg podnoszenia dna zatoki polega na wprowadzeniu materiału kościozastępczego między dno zatoki a błonę Schneidera, co pozwala na odtworzenie odpowiedniej ilości kości.

Podnoszenie dna zatoki szczękowej – techniki

1. Podniesienie otwarte (open sinus lift)

• Opis techniki. Zabieg ten polega na wykonaniu nacięcia w dziąśle, aby odsłonić kość szczęki. Następnie wycina się mały otwór w kości, aby uzyskać dostęp do błony Schneidera, która wyściela zatokę. Błonę tą delikatnie oddziela się od kości, a przestrzeń powstała pod nią wypełnia się materiałem kościozastępczym. Na koniec otwór w kości zamyka się, a dziąsło zszywa.
• Zalety. Możliwość wprowadzenia większej ilości materiału kościozastępczego, co jest korzystne w przypadkach znacznego zaniku kości.
• Wady. Zabieg jest bardziej inwazyjny i wiąże się z dłuższym czasem gojenia oraz większym ryzykiem powikłań, takich jak perforacja błony Schneidera.

2. Podniesienie zamknięte (closed sinus lift)

• Opis techniki. Jest to mniej inwazyjna metoda. Polega na wprowadzeniu materiału kościozastępczego przez otwór wywiercony na miejsce planowanego implantu. Po dotarciu do dna zatoki, materiał ten delikatnie wpycha się, aby unieść błonę Schneidera.
• Zalety. Mniejsza inwazyjność, krótszy czas zabiegu, mniejsze ryzyko powikłań.
• Wady. Ograniczona ilość materiału kościozastępczego, która może być wprowadzona, co sprawia, że metoda ta jest mniej skuteczna w przypadkach znacznego zaniku kości.

Skuteczność zabiegów podnoszenia dna zatoki szczękowej

Badania pokazują, że odsetek przetrwania implantów po zabiegach podnoszenia dna zatoki jest bardzo wysoki, wynosząc od 90% do 95% po 5 latach od zabiegu. Nowo utworzona kość jest dobrze zintegrowana z istniejącą tkanką kostną i wykazuje odpowiednią stabilność do utrzymania implantów.

Wykorzystanie autogennej kości (kość własna pacjenta) daje najlepsze rezultaty, jednak biomateriały syntetyczne i ksenogenne również wykazują wysoką skuteczność. Sukces zabiegu w dużej mierze zależy od doświadczenia i umiejętności chirurga wykonującego procedurę.

Podsumowanie

Zabiegi podnoszenia dna zatoki szczękowej są kluczowymi procedurami w implantologii, umożliwiającymi pacjentom z niewystarczającą ilością kości szczęki korzystanie z implantów zębowych Szczecin. Techniki otwarte i zamknięte, choć różniące się inwazyjnością i zakresem, oferują wysoką skuteczność w zwiększaniu ilości tkanki kostnej. Sukces tych zabiegów zależy od wielu czynników, w tym doświadczenia chirurga, stanu zdrowia pacjenta oraz rodzaju użytego materiału kościozastępczego. Dzięki ciągłemu rozwojowi technologii i technik chirurgicznych, podnoszenie dna zatoki szczękowej pozostaje bezpiecznym i efektywnym rozwiązaniem dla pacjentów pragnących odbudować swoje uzębienie.